ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 2008
Μερικά από τα γράμματα που πήραμε στο περιοδικό τις πρώτες μέρες μετά τη δολοφονία.
«Μη σταματάτε ρε παιδιά, συνεχίστε!»
Είμαι 47 χρονών. Όχι μόνο συγγνώμη, αλλά κι ένα τεράστιο ευχαριστώ ρε παιδιά. Σας ευχαριστώ όχι τόσο γιατί σηκώσατε το χαλί και φάνηκαν οι βρωμιές που κρύβαμε τόσες δεκαετίες από κάτω, όσο για τη φρεσκάδα, την ευαισθησία, τον αυθορμητισμό, τη συμμετοχή, την ομαδικότητα, την αγάπη, το ενδιαφέρον, την αλληλεγγύη, την αντίσταση, λέξεις και αισθήματα που εμείς οι μεγάλοι είχαμε ξεχάσει τυφλωμένοι από το κυνήγι της «επιτυχίας». Ένα τεράστιο ευχαριστώ γιατί μας δίνετε επιτέλους ΕΛΠΙΔΑ.
Δεν το συνειδητοποιείτε ακόμη, αλλά να το ξέρετε, γράφετε ιστορία. Αύριο, η νεολαία όλης της Ευρώπης θα σας μιμηθεί και θα βγει εξεγερμένη στους δρόμους, απαιτώντας να καταστραφεί αυτό το έκτρωμα που δημιούργησε η δικιά μας η γενιά. Μη σταματάτε ρε παιδιά. Συνεχίστε. Γκρεμίστε τα όλα. Μόνο έτσι ίσως ξεπηδήσει κάτι καινούριο, ελπιδοφόρο και δημιουργικό.
Δυο-τρεις σκόρπιες σκέψεις (κι ας φαίνονται σαν συμβουλές), αν μου επιτρέπετε.
Κλείστε τ΄ αυτιά σας σε γονείς και κόμματα που προσπαθούν να σας μαντρώσουν ηττημένους πίσω στα σχολεία.
Αγνοείστε όσους σας κατηγορούν. Πριν από εσάς, «αλήτες και τσογλάνια» αποκαλούσαν, οι «νοικοκυραίοι» της εποχής, τους εξεγερμένους νέους του Μάη του ' 68 ή του Πολυτεχνείου.
Αδιαφορήστε για τη δημοσιότητα. Αγνοείστε τα κανάλια. Μην παίζετε το παιχνίδι των Πρετεντέρηδων και των Ευαγγελάτων. Ότι έχετε να πείτε, το λέτε άψογα στο δρόμο. Δεν χρειάζονται επεξηγήσεις.
Αυτοί οι τύποι έχουν την εμπειρία να σας παρασύρουν στη λάθος κατεύθυνση. Γιατί καταλαβαίνετε πόσο λάθος είναι να μπαίνετε στη συζήτηση, για το αν ο Αλέξης ήταν «παραβατικός» ή «καλό παιδί», αν μελετούσε ή έπαιρνε αποβολές, αν πήγε για βόλτα ή για καβγά στα Εξάρχεια. Ο «χειρότερος» όλων να ήταν, τον σκοτώνουμε μωρέ; Μην το κουβεντιάζετε καν, γιατί παίζετε το παιχνίδι του Κούγια που με τη σειρά του παίζει το παιχνίδι της εξουσίας: Να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για αυτά που θα ακολουθήσουν. Για να μπορεί ο «φιλήσυχος νοικοκύρης» να δεχτεί ως «φυσιολογικό αποτέλεσμα» την δολοφονία του μελλοντικού Αλέξη που πιθανόν να είναι ατίθασος, κουκουλοφόρος, κλεφτρόνι, πρεζάκιας ή μετανάστης. Άρα ήθελε και τα ’παθε.
Κι επειδή κάποια στιγμή το «πανηγύρι» αυτό θα τελειώσει: Αυτά τα υπέροχα συναισθήματα της σύγκρουσης, της οργής, της αντίστασης, της ελευθερίας, αυτή την έξαψη που δημιουργεί η αδρεναλίνη της αντίδρασής σας, την πέτρα και το νεράντζι που πετάτε στους μπάτσους, την μυρωδιά των δακρυγόνων και των μολότοφ, μακάρι να τα κρατήσετε έντονα στην μνήμη σας. Μακάρι να τα θυμάστε συχνά, γιατί θα σας είναι τρομερά χρήσιμα αν (χτύπα ξύλο) γίνετε κι εσείς σε καμιά τριανταριά χρόνια συμβιβασμένοι μικροαστοί, σαν εμένα τον φαλάκρα κοιλαρά του καναπέ, που δίκαια κατηγορείτε τώρα.
Μακάρι να μείνετε για πάντα ενεργοί πολίτες. Να μην περιμένετε να συμβεί κάτι τραγικό ή ακραίο για να αντιδράσετε. Μακάρι να έχετε συνειδητοποιήσει ότι η κοινωνία αλλάζει από κάτω. Κανένας «φωτισμένος ηγέτης» δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, τα αλλάζει ο καθένας μας με την ενεργό καθημερινή συμμετοχή του. Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά καμιά εξουσία δεν πρόκειται ποτέ να σας χαρίσει κάτι. Το διεκδικείτε, το απαιτείτε, ματώνετε για να το κερδίσετε. Πάντα έτσι θα γίνεται, θα το διαπιστώσετε πολύ σύντομα.
Τέλος, αυτόν τον μπάτσο που τόσο καλά γνωρίσατε από κοντά τόσες μέρες που πλακώνεστε μαζί του, αυτή τη λογική του «τσαμπουκάς με τον αδύνατο-κότα με τον ισχυρό», εύχομαι να την ξεριζώσετε από μέσα σας. Γιατί όλοι κουβαλάμε μέσα μας έναν μπάτσο, ένα κάθαρμα που βγαίνει συχνά-πυκνά και κάνει τον νταή στα παιδιά του, τη γυναίκα του, τον αδύναμο συμμαθητή του, τον υφιστάμενό του, τον Αλβανό, ενώ την ίδια ώρα καταπίνει αμάσητα αυταρχικές εξουσίες, πλανητάρχες, σκάνδαλα, καταστροφή του πλανήτη, αυθαιρεσίες τραπεζιτών και πετρελαιάδων, αφεντικά, πλύση εγκεφάλου από την τηλεόραση, διεφθαρμένους πολιτικούς, δικαστές, δημοσιογράφους και παπάδες. Μακάρι να σκοτώσετε τον μπάτσο που κρύβετε μέσα σας. Η γενιά μας δυστυχώς δεν το κατάφερε.
Συγγνώμη αν σας κούρασα.
Γιάννης Π., πατέρας εξεγερμένου 16χρονου
«Εκμεταλλεύτηκαν τον θάνατο του Αλέξη για να χάσουν σχολείο»
Γράφω δύο μέρες μετά την δολοφονία. Πολλά μ’ εκνεύρισαν. Αυτό που με εκνεύρισε περισσότερο απ’όλα είναι ότι πολλά παιδιά εκμεταλλεύτηκαν τον θάνατο ενός συνομήλικου τους για να χάσουν μια μέρα σχολείου!!! ΕΛΕΟΣ ΔΗΛΑΔΗ!! Την Κυριακή το βράδυ μου στάλθηκαν καμία 20αριά προωθημένα μηνύματα που έλεγαν πως σαν αντίδραση σε αυτά που είχαν συμβεί έπρεπε να κλείσουμε όλα τα σχολεία. Και σε ρωτάω εγώ, ποιο ζωάδι από την περιοχή μου θα πήγαινε στην πορεία; ΚΑΝΕΝΑΣ! Άντε, να πηγαίναμε καμιά 10αριά από τους συνολικά 300 μαθητές του λυκείου μου. Όλοι οι άλλοι θα πηγαίνανε στις καφετέριες να αράξουνε και θα έκαναν σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Και στο κάτω-κάτω όσοι θέλαμε πραγματικά πήγαμε στην πορεία χωρίς να προσπαθήσουμε να κλείσουμε το σχολείο για να γλιτώσουμε 7 απουσίες...
Disappointed once again
«Εκτός από τα επεισόδια, συνέβησαν και πολλά μικρά ωραία πράγματα»
Είδα ωραία πράγματα αυτήν την εβδομάδα και είμαι αισιόδοξος... Εκτός από όλα τα επεισόδια και τις μάχες, που δόθηκαν στους δρόμους και στα άσυλα, συνέβησαν και άλλα μικρά πράγματα που μου φάνηκαν θετικά… Ένας άγνωστος τύπος στο Πολυτεχνείο για παράδειγμα μου χάρισε μια μάσκα για τα δακρυγόνα, για όλο το πρόσωπο, που κάνει 70-100 ευρώ. Εγώ απλά τον ρώτησα αν η μάσκα κάνει δουλειά και αυτός μου είπε χαμογελώντας «Πάρτην, δοκίμασέ την και κράτα την. Έτσι κι αλλιώς εγώ θα φύγω σε λίγο. Απλώς τίμησε την». Κάποια στιγμή αργότερα το βράδυ πήρα ταξί για το σπίτι. Μετά από «συντροφική» κουβέντα που είχα με τον ταξιτζή (ο συγκεκριμένος ήταν ταξιτζής και όχι ταρίφας) και φτάνοντας κάτω απ’ το σπίτι μου, πήγα να τον πληρώσω. Με κοίταξε νευριασμένος, έσπρωξε το χέρι μου προς τα πίσω, χωρίς να πάρει τα λεφτά, και είπε «Έλα τώρα ρε φίλε!».
Αντρέας, 19 χρονών, φοιτητής
«Η μητέρα μου υποστηρίζει τον δολοφόνο»
8.12.2008… Είμαι μια μαθήτρια 16 χρονών... Το όνομα μου δεν έχει σημασία... Δέχομαι πίεση και αυτό το e-mail είναι ο μόνος τρόπος να εκφράσω τη οργή και τη θλίψη μου... Δεν είχα την δυνατότητα να βγω και να φωνάξω μαζί με τους υπόλοιπους μαθητές... Στο σπίτι μου νιώθω «παγιδευμένη»... Η μητέρα μου υποστηρίζει αυτόν το δολοφόνο.........
Angry Chair
«Νοιάστηκε κανείς από μας για τους αστυνομικούς που είναι στην εντατική;»
Μετά τον πυροβολισμό του παιδιού όλοι βγήκαμε στους δρόμους, από όλων το στόμα ακούγονταν το ίδιο σύνθημα «Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι». Και εδώ έρχεται η ερώτηση: Νοιάστηκε κανένας από μας για τους αστυνομικούς που ήταν στην εντατική; Νοιάστηκε κανείς για τους αστυνομικούς (έστω και ένας να είναι) που κάνουν σωστά τη δουλειά τους και τους γεμίζουν καθημερινά με τόσα επίθετα;...
Δήμητρα
P.S: Ούτε αστυνομικός είμαι, ούτε παιδί αστυνομικού, ούτε θέλω να γίνω κάτι τέτοιο. Απλά προσπαθώ να βρω μια αλήθεια.
«Για τη μνήμη του Αλέξη κλέβεις ρε;»
Τα έχω πάρει άγρια!!!!!!!!! Όχι με τους μπάτσους, αυτοί είναι μαλάκες έτσι και αλλιώς!!!! Τα έχω πάρει με όλα αυτά τα ηλίθια που κατεβαίνουν και τα σπάνε και καίνε τα πάντα για τη μνήμη του Αλέξη... Στη μνήμη του κλέβεις ρε και στη μνήμη του θα στείλεις τον άλλο φυλακή από τα χρέη;;;;;;!!!!! Αυτό που έχουν καταφέρει είναι να ασχολούνται όλοι μαζί τους και να έχουμε ξεχάσει όλοι τον Αλέξη, τον κωλόμπατσο που τον πυροβόλησε και τον άλλο που τον καλύπτει, τον μαλάκα τον Κούγια, και τον υπουργό που την επόμενη του επεισοδίου τα έπινε στα μπουζούκια!!!!!!
Αναστασία, 16 χρονών
«Καλά έκαναν οι ΜΑΤάδες και χτύπαγαν τα 15χρονα!»
Όσα έγιναν είναι τραγικά… Και όσα κάνουμε ακόμα πιο τραγικά! Ας σταματήσουμε να γενικεύουμε… πράγματα και καταστάσεις… Οι «ΜΑΤΑΔΕΣ», όπως τους λέμε, δε φταίνε σε τίποτα… Οι άνθρωποι είναι τόσες μέρες άυπνοι για να προστατεύουν εμάς τους υπόλοιπους... Τους κατηγορούμε γιατί χτυπάνε 15χρονα και 10χρονα… Για σκεφτείτε επιτέλους... Τι δουλειά έχουν τα 10χρονά και τα 15χρονα στο κέντρο και να πετάνε πέτρες, μάρμαρα και μολότοφ;... Ε;... Πού είναι οι γονείς;... Όσο σκληρό και αν ακούγεται καλά τους έκαναν, ίσως να υπερέβαλαν, αλλά όλοι έχουμε και τα όριά μας…
Και άμα δεν σας αρέσει αυτή η λογική σκεφτείτε… Αν ένας από τους «ΜΑΤΑΔΕΣ» ήταν ο πατέρας σας… και γύρναγε σπίτι καμένος, χτυπημένος… από κάθε κωλόπαιδο… τότε να δω την αντίδρασή σας...!
Στέλλα
«Τα σπάω για να πάρω εκδίκηση απ’ το κράτος!»
Θες να σου απαντήσω γιατί τα σπάω; Τα σπάω γιατί μπορώ... Τα σπάω για να τους δείξω ότι είμαι κι εγώ εδώ! Τα σπάω για να πέσει η κυβέρνηση, οποιαδήποτε κυβέρνηση, είτε αυτή είναι η Ν.Δ. είτε το ΠΑΣΟΚ είτε οποιοσδήποτε άλλος «νοιάζεται για το μέλλον μου»! Τα σπάω για να πάρω εκδίκηση από ένα κράτος που με γαμάει καθημερινά και μια κοινωνία που με γράφει στ' αρχίδια της! Τα σπάω γιατί γουστάρω να βλέπω αυτή τη χώρα να καίγεται! Κι αυτό γιατί πολύ απλά δεν την ένιωσα ποτέ ως δική μου χώρα, ακόμα κι αν είμαι Έλληνας! Ήταν και είναι η δική τους χώρα και την κάνουν ό,τι γουστάρουν, χωρίς να νοιάστηκαν ποτέ για μένα, για σένα, για όλους όσους ζούμε εδώ... Το πραγματικό ερώτημα είναι: Γιατί να μην τα σπάσω;
Διονύσης, 19 χρονών, φοιτητής
